| prosody | miscellaneous |
Mout mi plai quan vey dolenta La malvada gent manenta, Qu'ab paratge mou contenta, E·m plai quan los vey desfar De jorn en jorn vint o trenta, E·ls trop nutz, ses vestimenta E van lur pan acaptar, E s'ieu ment, m'amia·m menta Vilas a costum de trueia Que de gent viure s'enueia, E quan en gran ricor pueia, L'avers lo fai folleiar; Per que·l deu hom l'entremueia Totas sazos tener vueia E·l deu del sieu despensar E far sufrir vent e plueia. Qui son vilan non aerma, En deslialtat lo ferma, Per qu'es folhs qui non l'amerma Qan lo ve sobrepuiar; Quar vilas, pus si coferma E·n tan ferm loc si referma, De maleza non a par, Que tot quan cossec aderma. Ja vilan no deu hom planher, Si·l ve bratz o camba franher Ni ren de sos ops sofranher, Qar vilans, si Dieus m'ampar, A cel que pus li pot tanher, Per planher ni per complanher, No vol del sieu aiudar, Per c'om deu sos faitz refranher. Rassa vilana, tafura, Plena d'enjan e d'uzura, D'erguelh e de desmezura! Lur faitz non pot hom durar Quar Dieu geton a noncura E leyaltat e drechura; Adam cujon contrafar: Dieus lur don mal'aventura! Amen! |