home page ?


Ges non sui forzac q'eu chan,
Q'amars non m'a em poder
E ren als, al meu parer,
No-m pot far forca de chan!
Mas per tan
Non taing, segon ma semblanca,
Laisar ioi ni allegranza
Ni solaz!
Anz m'agrada mais e-m plaz
Q'eu chan, pos forcatz non sui,
Per ioi de me ni d'autrui.

Dreiz es q'eu d'amor non chan,
Tant pauc vol al seu valer,
Car midonz a fin prez ver,
Don eu daurava mon chan
Ben estan,
Laiset morir, don pesanza
Ai tal cum laus sa condanza.
Ma solaz
Retenc e ioi, car mi plaz,
Car qui ioi ni solaz fui
A peich de mort se condui.

Mas eu, car volh viure, chan
E n'ai sivals mon placer,
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
D'aisso prez eu mais mon chan!
Ed on an
Li croi mais de malenanca
E-lh nuaillios, mais s'ennanca
Mos solaz!
E dic vos qe fort me plaz,
Can lor es greu ni fan brui
De mi, cant eu mi desdui.

Pero eu sai ben, s'eu chan,
Pauc m'en volran grad saber,
Ec eu de pauc lo n'esper,
Tant pauc so cil c'amon chan!
Mas, chantan,
Dic eu qe non es onranca
Ses ioi, ni gran beninanca,
Ses solaz.
S'uns totz sols, cui iois non plaz,
Tot lo mon cargha d'enui,
Gardaz qe podem far dui

E qar am ioi, de ioi chan,
E ab ioi voilh remaner,
E ioios mon cor aver,
E de ioi daurar mon chan.
E s'aman
Estei anc en greu balanca
Ni-m failhit lonc'esperanca
De solaz,
Ar ai ioi de qe mi plaz,
Q'eu eis, ses amor, m'adui,
E sui plus rics c'anc non fui.

Qi solaz
Ama, ni cui fis iois plaz,
Chant mon chantar, qe s'adui
Als pros e dals avols fui.