| prosody | miscellaneous |
Al pareyssen de las flors, Quan l'albre-s cargon de fuelh, E-l tempz gens' ab la uerdura Per l'erba, que creys e nays: Doncx es a selhs bon' amors, Qui l'an em-patz ses rancura, Q'us ues l'autre non s'erguelha. Bos drutz non deu creir' auctors Ni so que ueiran sey huelh De neguna forfaitura, Don sap que sa dona-l trays! So que ditz qu'a fait alhors, Creza, si tot non lo iura, E-sso que-n ui dezacuelha. Qu'ieu uei de totz los melhors Qui senpr' en deuenon fuelh, Qu'enqueron tan lur dreytura Tro que lur dompna-s n'irays. E-l ris torna-ls pueys en plors! E-l folhs per mal' auentura Uai queren lo mal que-l duelha. Qu'amors uol tals amadors, Que sapchon sufrir erguelh En patz e gran desmezura! Si tot lor dompna-ls sostrays, Paucs plagz lur en sia honors, Quar si-l sap mal ni-s atura, Ylh querra tost qui l'acuelha. Per aquest sen suy ieu sors Et ai d'amor tan quan uuelh, Quar s'elha-m fay gran laidura, Quant autre-s planh, ieu m'apays. Si tot s'es grans ma dolors, Sofier tro qu'elha-m melhura Ab un plazer qual que-s uuelha. Mais uuelh trenta dezonors Q'un'onor, si lieys mi tuelh, Qu'ieu suy hom d'aital natura, No uuelh l'onor que-l pro lays. Ni ges no-m laissa-l paors, Don mos cors non s'asegura, Qu'ades cug qu'autre la-m tuelha. De mon dan prec mos senhors, Mas l'amor de midons uuelh, E que-l prenda de mi cura, Que trop es grans mos esmays. Molt mi fera gen secors, S'una uetz ab nueg escura Mi mezes lai, o-s despuelha. Peir Rogiers li quier secors, E si-l mals longueitz li dura, Pauc uiura, qu'ades rauguelha. |