home page ?


L'autre jorn, per aventura,
M'anava sols cavalguan,
Un sonet notan!
Trobey toza ben estan,
Simpl'e de bella faitura,
Sos anhels guardan.
E, quant ylh m'auzi chantan,
Trays s'enan,
E pres me pel fre e jura
Qu'anc tan mal no fezi chan,
E cridet Robi no-s n'an.

Toza, belha creatura,
Fi m'ieu, cal forfag tan gran
Vos ai fag si-m me chan
Ylh respon ab mal talan:
Quar lieys qu'era fin'e pura
Apelletz d'enjan.
E Robis venc ab aitan,
Menassan!
Mas, quan me vi, m'asegura,
E-m ditz que no-y penrai dan!
Qu'assatz n'ay ieu pres ogan.

Mas, quan vi qu'elh non a cura
Que-m fezes ren mal estan,
Ylh s'en va ploran,
E Robis dic sospiran:
Pauc val merces ni dreytura,
Lai on poder an,
Per qu'ieu tenc per fol aman
Qui las blan,
Quar aitals es lur natura,
Que dels falhimens que fan
Volon nos sufram l'afan.

Robi, laissatz la rancura,
E cercatz, que-us o coman,
Tal que no-us enjan!
Et ieu amarai Duran,
Que-m vol donar tal centura
Que val un bezan,
E vos no-m donetz un gan,
D'aquest'an,
Ni no-us peza-l desmesura,
D'est fol mal dizen truan,
Per que m'anatz encolpan.

Mas Robis, cum folatura,
Que que s'agues dit denan,
Vai s'umilian!
Mas ylh no l'au per semblan,
Anz fuy on plus la conjura,
E-l fols sec prejan.
Et ieu qu'els vau remiran
Que faran,
Met m'apres en l'ambladura!
Mas pero no-m cochey tan,
Que no-ls encontres baizan.

E dissero-m en gaban
Que m'en an
Quere merce ni dreitura
A lei don menti chantan,
E que m'en lais ab aitan.

Et ieu que-ls vi embrassan,
E baizan,
Prec Dieu que-m don aventura
Qu'ieu trop dona ses enjan,
Ab que fassa so qu'els fan.